Christa,
Ik zag je af en toe vanuit mijn wagen toen je je hondjes uitliet. Sinds je schooltijd in het KTA Hoboken heb ik je echter nog slechts zo'n drie keren keren gesproken, de laatste maal ongeveer drie maanden geleden in een diepgaand gesprek voor je huisdeur. En ik vond je nog steeds de vroegrijpe, positief denkende jonge dame die je destijds was toen je voor mij op de schoolbanken zat. Jij was een van mijn leerlingen die ik nooit vergeten ben.
Vier dagen voor je dood belde je mij tot mijn grote verrassing op. Je vertelde dat je nog maar een paar dagen tegoed had in dit leven en vroeg mij je nog een laatste bezoekje te brengen, wat ik je stellig heb beloofd. Ik kon niet eerder, maar die avond stond ik klaar met met een flesje wijn, doch belde eerst even de palliatieve dienst om te horen of je geen ander bezoek had, zodat wij ons laatste gesprek in sereniteit zouden kunnen voeren. Helaas, ik kreeg te horen dat je net was opgebaard ... Te laat, wat spijt mij dat ...
Gelukkig heb ik je aan de telefoon nog kunnen zeggen wat een fantastisch en sterke vrouw ik je vond en hoorde ik je glimlach door de telefoon.
Je heengaan komt veel te vroeg, je had hier nog zoveel kunnen betekenen. Het lot heeft er jammer genoeg anders over beslist.
Een laatste groet
Katelijne De Smet

Katelijne De Smet- 9/06/2016